Francisca Herrera y Garrido. Obra en galego
Edición de Camiño Noia Campos
35,00€
Francisca Herrera y Garrido (A Coruña 1869–1950), a filla menor dunha familia da burguesía acomodada da Coruña, foi unha escritora romántica en galego e castelán. Lectora de Rosalía de Castro desde os doce anos, admirouna durante toda a vida.
Os seus primeiros libros son de poesía. A partir de 1916 continúa publicando composicións poéticas en revistas e xornais galegos e da emigración. E no ano 1920 publica a súa primeira novela en galego, Néveda, a primeira escrita por unha muller, moi valorada por Murguía e Vicente Risco. En 1922 saca a novela curta A y‑alma de Mingos na Editorial Céltiga de Ferrol e Pepiña, a primeira novela en castelán. En 1925 publica a novela curta Martes d’antroido na Editorial Lar da Coruña e a estas obras de narrativa engade a publicación de Reproba en 1926 e Familia de lobos en 1928.
O esforzo admirable de escribir en galego no primeiro terzo do século XX só se afronta cun fondo convencemento do que se fai.
«Ó meu distinto, verdadeiro amigo: inda mais: o meu bon hirmán spritual:
[…] Galiza, este meu amoriño da terra… (estou a esquirbir en “común”) e da sua fala, santamente doce, namoreira: sutil […] Esquírbolle n‑a miña léngoa nativa, por enterder mais gustoso iste troque […]
¡Ah, meu bon irmán! Iste meu curazón galego non abrochará xamais en froitos castelans! Penso en galego, inda esquirbindo en cualquer outra léngoa! As miñas conceuciós; a miña y‑alma! feitas istán co-ista benedecida terra […]
Sempre sua verdadeira amiga, que saudao agarimosamente»
Francisca Herrera y Garrido
A Real Academia Galega o 4 de marzo de 1945 comunicoulle oficialmente que fora designada membro numerario para ocupar a cadeira 037, que a convertería na primeira muller chamada a ingresar na devandita institución. Vicisitudes burocráticas propias daquela época impediron que lese o seu preceptivo discurso de ingreso antes da súa morte. No ano 1987, dedicóuselle a ela o Día das Letras Galegas.