Depués d’un silen­ciu bien llar­gu —nel 2006 espu­bli­zó Median­do les dis­tan­cies, una reco­pi­la­ción de la so obra poé­ti­ca qu’inclui, amás, el lli­bru iné­di­tu Como aque­lla queyeres, col que ganó nesi mes­mu añu’l Pre­miu Teo­do­ro Cues­ta—, P’anular los adio­ses ye de xuru’l poe­ma­riu más medi­táu, ella­bo­ráu y cui­dáu de Lour­des Álva­rez (L’Agüeria d’Urbiés, Mie­res, 1961), qui­ciás la voz más sin­gu­lar del Sur­di­mien­tu poé­ti­cu astu­ria­nu. Per­fi­láu nun momen­tu vital inten­su —«A la vuel­ta la vida / ras­ga la pena llar­ga»—, refu­ga l’escesu y lo cir­cuns­tan­cial y mar­ca la dis­tan­cia afa­ya­di­za ente’l due­lu vital nel que s’enmarquen la mayor par­te de los poe­mes —escri­tos nes­tos diez años últi­mos— y la capa­ci­dá d’articulalos a la fin nun con­xun­tu cohe­ren­te y sólidu.